Enlace Youtube: Os gaiteiros de Soutelo
Enlace Spotify: Os gaiteiros de Soutelo
Seguir lendo Os gaiteiros de Soutelo – Terra de Montes
Advertisements
Arquivos da categoría Audios
Os Dezas de Moneixas – As Cartas Sonoras
Enlace Youtube: Os Dezas de Moneixas
Enlace Spotify: Os Dezas de Moneixas
Veciñas de Anxeriz
Álvaro Carballo
Recollida:
Veciñas de Anxeriz
(A Coruña)
Recollida feita no 2017 ás veciñas de Anxeriz
José Fernández, O Ghaiteiro do Piñeiro
Guillerme Ignacio Costa
José Fernández, O Ghaiteiro do Piñeiro
(Aldán, Cangas do Morrazo)
CARA B
Os dous días de gravación maratoniana naquel marzo de 2009, deron para encher un Cd con 22 cortes ben xeitosos e variados (todo tipo de bailables, amais dos Reis e a Dansa de Aldán), e aínda sobrou material para unha Cara B que agora ve a luz a través da rede.
Son catorce cortes extra nos que José interpreta trece bailables máis unha alborada en formato trío acompañado ao tambor de Felisiano mais o bombo d’O Peix; e en cuarteto a dúo de gaitas con Manuel ou co acordeón de seu fillo Javier.
Non deixedes de botarlles ollo, son 100% bailables e 100 % Rías Baixas ;).
Viva o Ghaiteiro do Piñeiro!!
Pandereteiras de Barro de Arén
Guillerme Ignacio Costa
Pandereteiras de Barro de Arén
(Barro de Arén, Cerdedo)
Barriño para cantar…
Naqueles tempos case tirados xa da memoria colectiva nos que non había radios, televisores e demais trebellos a meter barullo alleo nas casas, a xente cantaba. Cantaba mentres lavaba, mentres sachaba no millo, mentres apañaba no toxo, botaba nas patacas ou ía polo camiño, e por suposto cando había que facer a festa. Mais mentres non puido chegar ás aldeas o exceso, o luxo vilego de contratar un músico ou varios, cando había gañas de festa era a propia xente a que por forza tiña que poñer a música. E con tanto traballo como había, o que sobraban eran gañas de festa, claro. Na Terra de Montes, como en moitas outras partes do país galego, os mozos e mozas organizaban os seus propios bailes no inverno cando non había festas patronais á vista-, nuns determinados días na semana, como podían ser xoves, sábado e domingo. Rematábanse os traballos, axeitábase un baixo dunha casa ou mesmo unha corte, a quen lle tocaba aportaba o carburo para prender o candil, e á hora acordada, xeralmente logo da cea, ían aparecendo mozos e mozas para a festa, para a “Rúa”. Dúas ou tres mozas collían as pandeiretas e comezaba a foliada. Primeiro a jota, logo a muiñeira, e por suposto algún agarrado, e logo veña, que collan outras a pandareta que nós tamén queremos beilar. E así ata a media noite, troula rachada a base de bailes e cantares aprendidos nesa intensa escola que é a comunidade, a veciñanza, o pobo.
